Cevher (2024)

Son yıllarda izlediğim en özgün yapımlardan biri “The Substance” oldu. Coralie Fargeat imzasını taşıyan film, hem tür sinemasının sınırlarını zorlayan hem de alt metinleriyle güçlü bir toplumsal eleştiri ortaya koyan nadir örneklerden. Cannes’da senaryo ödülü alması boşuna değil; hikâye basit bir korku/gerilim olmaktan çok daha fazlasını sunuyor. Film, yaşlanma korkusu, şöhretin yıpratıcı yüzü ve kadın bedeninin toplum tarafından nasıl metalaştırıldığı üzerine sert bir taşlama getiriyor. Bunu yaparken de ince bir cerrahiyle değil, kasıtlı olarak abartılı ve şok edici bir üslupla anlatıyor. Beden-korkusu öğeleri, pratik efektlerin yoğun kullanımıyla seyirciye adeta dokunacak kadar gerçek hissettiriliyor. Dijital efektlere yaslanmak yerine eski usul protezler ve bolca “sahte kan” tercih edilmesi, filme hem nostaljik hem de rahatsız edici bir ağırlık kazandırmış.

Oyunculuk tarafında ise Demi Moore adeta kariyerinin zirvelerinden birine çıkıyor. Kırılganlık ve yıldız aurasını aynı anda taşıması, karakterine inandırıcılık katıyor. Margaret Qualley’nin oynadığı karakterle kurduğu ayna ilişkisi, filmin tansiyonunu sürekli yüksek tutuyor. İkilinin ekrandaki uyumu, hikâyenin ana damarını sürükleyen en önemli unsur olmuş diyebilirim.

Görsel olarak da film oldukça etkileyici. Işık kullanımı, mekan tasarımı ve kamera açılarıyla iki karakterin dünyaları arasındaki kontrast başarıyla yansıtılmış. Özellikle steril beyaz mekânlarda geçen sahneler ile grotesk beden dönüşümlerinin çarpışması, filmin altını çizdiği fikirleri seyircinin zihnine kazıyor. Ses tasarımı da bu deneyimi tamamlayarak, her iğne, doku ve deformasyon anını fiziksel bir rahatsızlık gibi hissettiriyor.

“The Substance”, kesinlikle herkese göre bir film değil. Midesi hassas seyirciyi zorlayabilecek kadar sert ve kanlı sahneler barındırıyor. Ancak bu sertlik, sırf şok etmek için değil, anlatmak istediği meseleyi bedensel bir deneyim üzerinden seyirciye hissettirmek için kullanılıyor. Bu da filmi sıradan bir korku ya da gerilim olmaktan çıkarıp, sindirmesi zor ama unutulmaz bir deneyime dönüştürüyor. Özetle, “The Substance” sadece bir tür filmi değil; cesur, rahatsız edici ve aynı zamanda çok şey söyleyen bir yapım. Beden korkusu türünü sevenler ve sinemada farklı, özgün bir deneyim arayanlar için yılın en önemli işlerinden biri olduğunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim.

Bu tarz filmlere mesafeliyimdir normalde ama bence iyi iş çıkarılmış, garip bir şekilde cok beğendim.

Anlatmak istediği konu güzeldi ama anlatış tarzını beğenmedim sanırım, sıkıcı ve uzun geldi bana.

Sonunu saymazsak eğer iyi bir filmdi. Konuyu güzel işlemişler. İnsan evladının aç gözlülüğü.

"İnsan aç gözlü bir varlıktır ve en çok kendini tüketir" mesajını aldığım fütüristik bir gelecekte bile insanın hiçbir şekilde değişmeyeceği gerçeğini tokat gibi gözlerimizin önüne seren bir film. TV dünyası ve medya sektörünün halini de görebiliyoruz. İnsanlar neyi talep ediyor, çıplak bir gerçeklikle öğrenebilirsiniz.

Yapılan araştırmalara göre insan beyni şu şekilde çalışıyormuş genel olarak. Evde duşa girdiniz 30 dakikanın 28 dakika sıcak su ile son 2 dk buz gibi su geldi ama mecburen devam ediyorsunuz. Sonuç rezalet bir anı olarak kalacaktır. Bu film bana bu deneyin sonuçlarını hatırlattı.

Kurgusunu beğendim. Bazı sahneler öyle güzeldi ki sanat konuşuyor dedim. Müzik, ses efektleri ve makyajlar iyiydi. 1980'lerden TV reklamları havasında olan bazı sahneleri vardı ki onlar ayrıca güzeldi. İnsanların benliği ile verdiği çatışmalara odaklandığını düşünüyorum bu filmin. 10/7

Öncelikle çok çok başarılı bir yapım. Uzun diye izlemek istememiştim başta ama cidden çok sarıyor. Filmin tek kusuru sonlarını cok uzatmışlar o kadar cılkını çıkarmaya gerek yokmuş.

Filmin konusu muhteşem, en başta bir kadın yönetmenin bakış açısı, başarısı diyorsunuz. Demi Moore zaten harikulade oynamış amma velakin son yarım saate bakamadım. Şunu fark ettim filmin sonu kötüyse tüm film çöp oluyormuş aslında. Şu inanılmaz konu çok iyi bir sonla bitirilerek efsane bir filme dönüştürülebilirmiş. Yazık olmuş. 10/6.5

Kurgusu hoşuma gitti fakat midemin kaldıramadığı çok sahne oldu. Benlik değildi hele son sahneyi hızlandırarak izlemem gerekti. Genel olarak hızlı akıcı bir film olsa da çok beğenemedim.

Film farklı güzel ama iğrençlik mide fesadı benim bile midem almadı ve sonu hüsrandı.