Silahlar (2025)

Beklenti olarak puane göre bakınca pek karşılamıyor gibi, çok fazla etkilenmeden izledim.

Filmi genel olarak beğendim ama ne korku ne de gerilim anlamında o kadar etkilenmedim. İzlenebilir bir film ama puanı gereğinden fazla yüksek.

Konu ve giriş bakımından iddialı ve etkileyici olsa da senarist bildiği bütün Amerikan klişelerini filme bocalamış ve saçma sapan bir yöne evrilmiş film. Malesef zaman kaybı, her açıdan kötü bir film. 2/10

Öneriniz üzerine izledim, Sinyal filmine benzer unsurlar vardı, sürükleyiciydi, beğendim, teşekkürler.

Küresel ölçekte ve sosyal medyada o kadar şişirildi ki film, “acaba gerçekten bu kadar var mı?” dediğim ve büyük bir beklentiyle izlediğim Weapons, hikâyesi itibariyle aslında bazı yönleriyle tanıdık. Küçük kasaba gizemi, çocukların kaybolması, suçun ve korkunun tetiklediği paranoya gibi unsurları daha önce benzer işlerde görmüştük. Bu yüzden “tam devrimsel bir senaryo” demek kolay değil. Ama şunu söyleyebilirim ki, film bu tanıdık temaları kullanış biçimiyle ve görsel-gerilim dozuyla sıkıcılığa uzak duruyor.

Zach Cregger’in yönetiminde, film sıradan bir korku-skriptinden öteye geçiyor; bir sınıf kaybının ardından kasaba halkının tepkileri, öğretmenin suçlu damgası yemesi, babaların acısı ve medya baskısı gibi temalar atmosferi ağırlaştırıyor. Kulaktan kulağa oyunlarını seviyorum: her bölüm, her karakter perspektifi biraz daha karanlık ve rahatsız edici bir hal alıyor. Tek bir düz çizgiyle gitmiyor; her parametre—gözlem, korku, suçluluk—birbirine geçiyor. Julia Garner’ın öğretmen karakteri Justine Gandy bana göre filmin duygusal merkezinde. O yoksa film sadece gizem + korkudan ibaret olurdu; fakat onun kırılganlığı, suçlama altındaki yalnızlığı ve toplumun beklentileriyle baş etme çabası filmi insanın iç dünyasına dokunan bir hâle getiriyor. Josh Brolin’ın baba rolünde gösterdiği acı ve çaresizlik de bu dengeyi koruyor. Görselliği, gölgelerle ışık arasındaki kontrastları, anlık değişen kameralı kesitleriyle ölümsel rahatsızlığı hissettirtiyor.

Filmin kurgusal zaafları da yok değil: bazı sahnelerde aksiyon-momentum düşüyor, bazı karakter motivasyonları beklediğinden daha yüzeyde kalıyor. “Orası daha derin işlenebilirdi” dediğim anlar oldu. Ayrıca sürpriz unsuru ile final kısmı bazı izleyiciler için tatmin edici gelmeyebilir; çünkü bazı gizemler tamamen çözümlenmiyor, atmosferin getirdiği rahatsızlık hissiyle bırakıyorsun. Ama tüm bunlara rağmen Weapons’ın beni ekrana bağlaması, merak duygusunu hep diri tutması çok büyük artı. Görsel olarak rahatsız eden ama aynı zamanda etkileyici sahneleri var; korku ve rahatsızlık arasında gidip gelen o çizgide durmayı başarıyor.

Hayatımda izlediğim ve burada da tavsiye olarak gördüğüm en başarısız filmlerden biri olabilir.

Kaan'ın da yazdığı gibi birkaç sahnesinde adeta kanım çekildi. Aslında tam arkadaşlarla izlenecek bir gerilim filmiydi.

İlginç şekilde sevdiğim bi film oldu bu. Arkadaşımla izledik ve de korktuk. Beğendik diyebiliriz :)

Bence gayet iyi kurgulanmış, gerilim, gizem ve korku unsurlarının iyi yerleştirildiği, ilk yarısında merak ettiren, ikinci yarıda yavaş yavaş çözülen yapısıyla beni gerilim türünde tatmin eden bir film oldu. İzleyenler bilir, ne alaka dediğim şeyler de oldu. Biraz da ucu açık tarafı var, izleyenine hayırlı olsun :) Teşekkürler Kaan.

Gereksiz uzundu. Bittikten sonra zaman kaybı dediğim bir film oldu.