cuneytakus

Makyavel dirilip yorumlamalı bu filmi. "Hedefe giden yolda her şey mübah mıdır?". Ülkemizde yaşansaydı faaliyete geçtiği ilk gün "Meşhur Tarihi Köfteci" tabelası yaptıracak bir karakteri izlerken vay be demeden geçmek mümkün değil.

Günümüz modernitesinde çok sık dile getirdiğimiz "akışta kalmak", "akışına bırakmak" üzerine yeniden düşünmenize sebep olabilecek bir film.

Adalet kavramı üzerine çekilmiş en iyi filmlerden biri. Bir tek kişinin hakikati sahiplenerek itiraz etmesi ne denli değerli bunu anlamak için izlenmeli. Önyargı yanılgının öz annesidir diyen bir başyapıt.

Adrenalini yorumlayan, direnç aşılayan bir film. Adrenalin tehlike anında size iki seçenek sunar: "Kaç ya da Dövüş". Kaçmayan birinin yapabileceklerine dair müthiş bir anlatı. İzledikten sonra tavsiye edeceğiniz filmlerden biri.

Film, tek mekanda size şu soruyu yöneltiyor "Tüm insanlık tarihine şahit olsaydınız ve tüm önemli tarihi figürlerle birebir tanışma şansınız olsaydı?"... Kesinlikle kaçırmayın derim.

Tek mekan filmlerinde tempoyu korumak oldukça zordur ama kotarılmış tek mekan filmleri de tiyatro tadı alarak müthiş bir deneyim yaşatır. Bu da onlardan biri. Bence bir klasik.

Bir tek kişinin hakikati Coach Carter özellikle çocuk yetiştirenlerin izlemesi gerektiğine inandığım en iyi spor filmlerinden biridir ve dikta etme/öğretme, nobranlık/otorite, komut verme/kodlama kavramlarının birbirinden ne denli farklı olduğunu gösteren çok iyi bir örnek. Gençlerin kimi zaman kucaklayıcı bir otorite figürüne duyduğu ihtiyacın da altını çizen bir film.

Bucket List (Ölmeden Önce Yapacaklarım Listesi) ölüm gibi her an yanağımızı okşayan bir gerçekliği gülümseterek yeniden düşündüren bir film. Çok keyifli bir izlemelik.

Eskimeyen ve eskimeyecek olan bu film, bir felsefe okulunda dolaşan filozofların dilaoglarından oluşmuş gibi. Farklı bir bilgeliğin süzgecinden yaşamı yeniden yorumlamak adına izlenesi bir film.

Mutluluk nedir, insan hangi koşullarda mutlu olur sorularını yöneltmemize neden olan bir bilim kurguydu... Sevmek, diğeri adına karar alma özgürlüğü müdür diye sordum istemsizce. 1950 sonları ve 1960 nostaljisi yaratan sanat tasarımı ekibi çok başarılı bir iş çıkarmış. Renk seçimleri ise öykünün karanlık arka planını daha da çarpıcı hale getiriyor bence. Severek izledim.

İlk kez yorum yazma ihtiyacı duydum. Film her ne kadar hapishane filmi olarak hapishanede geçiyorsa da -bence- çok ağır bir sistem eleştirisi olarak ilerliyor. Kişilerin sistem içerisinde aldıkları konum ve davranış biçimleri koşullar üzerinden ne denli etkilenebilir ve itirazlar nasıl tetiklenebilir müthiş işlemiş.