Kaan A.

Arkadaşlar beğenmeyenleri eksileyin geçin. Hani şu beynimi yaksın kategorisi var ya işte o bu filmin hatırına var. Filmin senaristi filmlerinde sık sık imgelere başvuran biri. Çoğu filminde hayal ile gerçek; gerçek ile rüya iç içe geçmiştir. Onu Nolan yapansa bu karmaşayı bize filmde açıklamamasıdır. Normalde filmin sonunda kahramanımız rüyasından uyanır ve biz bu sayede rüya-gerçek ayrımına varabiliriz ya, Nolan'ın filmlerinde bu olmaz. O yüzden film sonrası mutlaka birkaç farklı analiz okuyun. Her şey daha da netleşecektir.

Türk-Fransız senaristimiz Deniz Gamze Ergüven'in yönettiği film. Kendisi pek bilinmez, ülkemizde kıçı kırık twitter feminazileri ağlasın. Kendisinin adını Perry Mason (tavsiyedir) filminin sonunda görünce bizzatihi balkona çıkıp bayrakları asmışımdır. Öyle biri yani!

Politik göndermeler barındırmadığı söylenen ama politik göndermelerden oluşan bir film. Tabi eski olduğundan ve üzerinde epey konuşulduğundan artık burda konuşmak anlamsız. Bitirdiğiniz halde aklınızda soru işaretleri varsa bir analizini okuyun derim. O kadar.

Ufak bir genel kültür bilgisi Keyser Söze türktür. İnanmayanlar wikipedia'dan kontrol edebilir.

Bir 'bakmayacaksanız doğurmayın' filmi. İlginç çünkü bilime göre refah seviyesi düştükçe aileler genlerini sonraki nesillere aktarmak için daha çok çocuk yapar. Ayrıca filmin başkarakteri Zain, Beyrut sokaklarında yönetmen Nadine Labaki tarafından keşfedildiğinde Suriyeli bir mülteciymiş. Yani çocuk yaşadığını yansıtmış bir nevi. Bu filmdeki rolü sayesinde ailesi Norveç vatandaşlığı almış.

Küçük insanların devasa öykülerinden sadece biri...

Dünya savaşları ve Sanayi Devrimiyle iyice küçülmüş bir dünyada küçük insanlardan birinin başından geçenleri anlatan roman uyarlaması harika bir film. En vurucu kısmıysa Eva Smith, john Smithlerle ilgili olan o sözün olduğu bölümdü. Tam olarak söz nasıldı derseniz izleyin ve o ambiyans içerisinde o sözu sindirip özümseyin. Bu devirde artık pek küçük insan kalmadı çünkü!

Hiçbir sorun yokken her şey gayet güzel giderken böyle bir son şaşırtıyor desem yalan olur. Hele hele çevresinde görünen hiçbir sorun yokken boşanan çiftler deliren ebeveynleri görüp bu olanlara anlam yüklemeye çalışıp büyüyen bir çocuksanız. Bundan sonrası spoiler içerir uyarmadı demeyin: Öncelikle adam kesinlikle suçlu çünkü o bir yetişkin ve eylemlerinin sorumluluğunu almak zorunda. Bense adamı buna iten sebeplere dair tahminde bulunmak istiyorum; bu da belgesel eşinin paylaşımları üzerinden ilerlediğinden eşi üzerinden olacak. Adam bir kez aptal derecesinde saftriğin teki kadın onu defalarca reddetmesine istememesine rağmen bunu görmüyor. Tamam bazen bazı hayırlar evet anlamına gelir ama bu değil çünkü kadın sorunlu bir ilişki yaşamış depresyonda, biyolojik saati zaen işliyor ve bu süreçte adam kendini bir kurtarıcı olarak göstermiş. Yani öyle ahım şahım bir aşk yok bu evlilikte. Sadece beraber yaşamadan doğan sevgi var. Zaten kadin hayatından memnun değil zira çocuklarını ve kendi hayatının nerdeyse her anını facebookta paylaşıyor. Bu sayede yorum yapabiliyor olsakta bu kadın dışında çocukların gelişimi içinde sıkıntılı bir şey. Bunu belgeselin yapımcısıda bikiyor ki hem kendisine hem de çocuklarına dair internette bir şey bulmak nerdeyse imkansız. Hayatım muhteşem diye bir ilizyon yaratıp gerçekleri gizlemeyin. Bunun acısı sonra çok pis çıkıyor. İkinci husussa kadının kontrol manyağı olması. Kocasını kendi çerçevesine sokup resmen bir uzantısıymış gibi kullandığını defalarca görüyoruz. "Hayatım çocukları ara ve onları sevdiğini söyle" ya da noel baba kostümündeyken onu azarlaması gibi. Üstelik o da bunun farkındaki çocuklarına karşı sabırlı olduğunu ama yetişkinlere özellikle de kocasına karşı olmadığını defalarca kez söylüyor ve kocasının ona katlandığından bahsediyor. Bunun sebebi elbette pasif bir ergenlik geçirmesi. Elbette coğu harekete iyi niyetle yapıyor bu yüzden ondan ziyade sosyal medyayı suçlayabiliriz. Artık herkes kendi hayatını yaşamaktansa başkalarının hayatına, kendisinin sahip olamayacağı hayatlara bakıp sahte bir mükemmellik algısı oluşturmaya çalışıyor. Kocasıysa sadece susuyor tartışma çıkarmıyor kendini savunmuyor ve içine atıyor sonuç peki ne. Sevgiyi başka yerlerde arıyor ve onu bulduğuna inandığındaysa ona ulaşmak için kendi ailesini katledecek kadar gözü dönüyor. Amacım öyle ahım şahım tespit kasmak değil zaten zorla yazdım hala etkisindeyim belgeselin. Ben sadece bu olayı farklı bir açıdan göstermek istedim. Arkadaşlar kimse sanılanın aksine canavar doğmaz. Kendinizi rahatlatmak için olayları analiz etmeden boyle basit yorumlara kaçmayın ve önemlisi kendinize bir bakın geçmişinize ve yaşadığınız hayata bir bakın ve sorgulayın anlayamadığınız kökenine inemediğiniz bir şey görürseniz bir Psikoloğa gidin. Bu yanlış bir şey değil, lütfen.