Kaan A.

Kitaptan uyarlama bir eser. Bu sebepten senaryoyu eleştirmek komik oluyor. Başarılı bir uyarlama. Karakter gelişimi güzel işlenmiş, olay örgüsü ilerleyişi güzel lakin bana hitap etmedi. Yüksek bütçeli bir TRT yapımı izliyor gibiydim.

Sade bir film. Deri. Bir mesajı yok güçlü bir senaryosu da yok. Karakter derinliği de yok. Lakin hayatın içinden. İngiliz sokaklarından bir kesit sunuyor gibi. Gereksiz romantizm de yok. İngiltere'yi lorlardan ve leydilerden oluşuyor zanneden pembe pop*lulara bir doz izlettirmek lazım.

Overrated bir film. Çocukların oyun oynarken yazdıkları gibi bir senaryosu var.

Daha önce izlemiş olmama rağmen bir daha izledim ve yine aynı duyguları yaşadım. Sonu nasıl olacak diye bir merak, jumpscare geliyor hissi ve sonda bir ters köşe. Nedense sonunu daha farklı hatırlıyordum.

Merak unsurları hikayeye iyice yedirilmiş, olay örgüsü güzel ilerliyor. Oyunculuklara diyecek yok. Tam kıvamında olmuş.

"Shyamalan" ailesinin kafasının farklı çalıştığını gösteren bir film. Merak ve gizem unsurları oldukça güzeldi. Sonu da fena bağlanmadı ama perilerle ilgili biraz daha mitolojik detay almak isterdim.

Güzel konu güzel bir işleyiş. Tabi en sonunda tekrardan 40 yaşında uyanmasını beklemedim değil. Ayrıca meditasyon da Tibetce öğrenen, aydınlandığını söyleyip kıskanç olan guru Ömer seni de unutmadık.

Olay örgüsü filmin son çeyreğinde kırılıyor. İzleyiciyi rahatlatmak için böyle bir son seçmedilerse eğer ters köşe yapacağız diye karakter gelişimini epey baltalamışlar. Bunlar dışında izlenir, değişik bir konusu var.

İlham verici, mesajları yerinde ve hikaye örgüsü kuvvetli bir yapıttı. Türk sinemasında da bu tarz yapımların olmasını dilerdim.

Vurdulu kırdili bir şeyler izleyeyip adrenalin salgılayayım diyenler için ideal bir film. Rahat bir kafadayken izlenmezse bazı sahneleri izlerken mantık krizine girebilirsiniz.

Sinemada filmlerin sosyal adalet mesajı verme kaygısı güderek, kör göze parmak soktukları bu zamanlarda İspanyol sinemasının var olması gerçektende rahatlatıcı. Gizem unsurları ve de kafayı yakması sürekli bir acaba dedirtmesi yönünden güzel bir film. İzlenir ;)

İşgalci askerlere dair bir sempati oluşturmayı amaçlayan güzel bir propaganda filmi. Yayınlandığı sene kendi vatandaşında Afganistan'daki Amerikan askerleriyle ilgili nasıl bir intiba oluşturmaya çalıştı bilmiyorum ama kısa bir süre sonra Afganistan'dan çekildiler. Kısaca Amerikan demokrasi getirme kahramanlığıyla ilgili bir film izlemek isteseydim bu listemde olmazdı.

Geçmişte de filme uyarlaması başarı sağlamış bir kitabın yeniden sinemaya uyarlaması. 1929 yapımıyla ilgili Atatürk'ün her an savaşma ihtimali bulunan bir ülkede savaş karşıtlığını artıracağı sebebiyle sakıncalı bulduğu söylenir. Aradan geçen 90 yıla rağmen film hala savaşın gerçekliğini aynı şekilde yüze vuruyor.

G. Kore sineması başka bir boyutta. Gerçektende güzel bir filmdi. Bir de 2003 yapımı "Memories of Murder" varki yine bir cinayeti konu alması ve başarılı bir yapım olması konusunda bu filmle yarışır.

Film her ne kadar "True Story" konseptinde olsa da Liza Drake karakteri kurmaca bir karakter. Kendisi ilaç şirketlerine yakalanmış bir dizi insanı temsil eden bir bileşik bir karakter olarak kurgulanmış. Gerçek hayatta İnsys Şirketi başkanı John Kapoor ve 6 üst düzey yönetici cezaya çarptırılır.

Guy Ritchies'nin kafasını bir yere vurduğunu tekrar düşünmeye başladım. Kendi tarzını terk etmiş gibi. Filmin orijinal adı ''Guy Ritchies the Covenant'' olmasa, filmin kendisine ait olduğunu anlamayacaktım. Filme gelirsek çocukken arkadaşlarımla oynadığım silahçılık oyunu gibi senaryosu var diğer karakterler npc gibiler, iyiler güzeller ama ölümlüler. Birbirlerinden rol çalmayan farklı kulvarlarda iki kahraman var. Soylu ve asil bir amaca hizmet eden şüpheleri olmayan ve düşmanlarını ikişerli ikişerli indiren anasını gözü babasının oğlu ben ve öteki tarafta benim karizmam altında ezilmeyen ve bir tür gizemli karakter olan arkadaşım. Ben liderlik ederken yaralanıyorum ve ona kendisini, beni kurtararak(!), kanıtlama fırsatı veriyorum. Sonra tabi oyun kurucu ben olduğum, için oynamaya devam etmesi için kısa süreli ona bırakmış olduğum kahraman rolünü geri alıyorum başı derde giren arkadaşımı kurtarıyorum falan filan. Bir çocuk hayal gücünü anımsatırken filme çok odaklanamadım ya da belki de Afganistan konulu filmlerin b*ku çıkmıştır bilemedim. Son sahnesinde Ahmet ve çavuş birbirlerine bakarken Afganistan'da terk edilen onlarca işbirlikçi tercüman aklıma geldi, algıyla iyi oynuyor p*z*venkler diyecekken terk edilen çevirmenlerle ilgili yazı ekranda belirince şaşırdım. Türkiye'ye kaçanlarla ilgili bilgi eklemeyi unutmuşlar (!)